Historia
Od powstania zboru do początku II wojny światowej
Zbór krakowski powstał w roku 1921. Warto wobec tego zauważyć, że obchodzimy w tym roku (2011) jego 90 urodziny. Powstanie zboru ściśle łączy się z działalnością braterstwa Katarzyny i Zygmunta Jaworskich oraz brata Jana Kusina. Małżeństwo Jaworskich przybyło do Krakowa z Francji i zamieszkało na ul. Bonerowskiej 3. Byli oni bardzo gorliwymi głosicielami Prawdy, co pociągnęło za sobą prześladowania. W tym roku przybył również z USA brat Jan Kusina. On także nie szczędził sił na dzieło opowiadania Ewangelii. Również i jego spotykały srogie doświadczenia: aresztowania, pobicia, więzienie. Organizowane przez niego nabożeństwa były rozpędzane siłami policji, inspirowanej przez duchowieństwo Kościoła Rzymsko-Katolickiego. W związku z tymi trudnościami bracia w porze letniej spotykali się nad Wisłą, w zaroślach lub na Skałkach Twardowskiego. Problemy ze strony władz skończyły się z chwilą zarejestrowania jako związek wyznaniowy. Natomiast nie ustały prześladowania ze strony katolików. Zarejestrowany zbór miał swoją siedzibę przy ul. Kącik w Podgórzu.
Z czasem przyszły na braci doświadczenia wewnętrzne dotyczące kwestii zmartwychwstania proroków Starego Testamentu. Niektórzy głosili, że ma ono nastąpić w roku 1925. Gdy te oczekiwania nie spełniły się, nastąpił podział na braci Wolnych i Towarzystwo. Od tej pory Bracia Wolni zaczęli spotykać się w mieszkaniu przy ul. Bonerowskiej 3.
Ważnym momentem dla zboru był przyjazd do naszego miasta brata Augusta Stahn’a w 1927r. Jego obecność i praca miały na celu uporządkowanie pracy ewangelicznej i nadania jej konkretnego kierunku. Brat Stahn zamieszkał u braterstwa Jaworskich i tam też miał swoje biuro. Jego praca nie ograniczała się tylko do zboru krakowskiego. Brat Stahn umacniał już istniejące społeczności badaczy i zakładał także nowe zbory.
W latach 1927 – 1930 zbór krakowski spotykał się na nabożeństwach w mieszkaniu siostry Stefanii Serkowej przy ulicy Sołtyka 11a. Oto nazwiska braci i sióstr – założycieli zboru krakowskiego i uczestników nabożeństw: Zygmunt i Katarzyna Jaworscy, Piotr i Karolina Żurkowie, Wojciech i Maria Michoniowie, Teofil i Marcela Laskowie, Józef i Anna Baurowie, Izydor i Antonina Orządałowie, Kazimierz i Maria Widurkowie, Karol i Maria Prymusowie, Stefania Serkowa, Stefan Kloc, Stanisław Mikuła, Józef Raźny, Leon Mollo, Antoni Chodakiewicz, Michał Szczepanik, Marcin Szczurek i inni.
Jednym z czynników umacniających społeczność polskich badaczy były konwencje. Organizował je także zbór krakowski. Jedna z nich odbyła się w dniach 25, 26 grudnia 1927r. Zebrało się na niej ok. 225 osób.
Z początkiem listopada 1928r. zbór krakowski zorganizował kolejną konwencję. W 1930r. bracia krakowscy zorganizowali następne dwie. Pierwsza odbyła się w maju w Swoszowicach i była zorganizowana razem z tamtejszymi braćmi, a druga miała miejsce w czerwcu i tym razem braterstwo spotkali się w sali na ul. Warszawskiej w Krakowie.
Nasz zbór zorganizował także pierwszą Konwencję Generalną. Odbyła się ona w dniach 30.10-01.11 1932 roku przy ul. Warszawskiej 17. Uczestniczyło w niej ok. 500 braci i sióstr z całej Polski. Następne tego typu nabożeństwa odbyły się w 1933, 1935 i 1937r.
Na początku lat trzydziestych bracia krakowscy ponownie spotykali się na nabożeństwach przy ul. Bonerowskiej 3 na małej sali.
W latach 1933-1935 zbór krakowski organizował swoje biblijne rozważania przy ul. Krowoderskiej 63.
Na ul. Warszawską 17 zbór przeniósł swoje nabożeństwa w roku 1936, gdzie organizowano, oprócz regularnych spotkań, także mniejsze i większe uczty duchowe do roku 1939.
Właśnie na ul. Warszawskiej 17 odbył się w 1938r. pierwszy zjazd braci starszych i przedstawicieli zborów. Decyzję o organizowaniu tego typu spotkań podjęto na Konwencji Generalnej w roku 1937. W roku następnym w maju, w tym samym miejscu, bracia spotkali się po raz drugi na zjeździe.
Trzy miesiące po ostatnim zjeździe braci starszych i przedstawicieli zborów wybucha II Wojna Światowa, niosąc ze sobą ogromne zmiany, także dla dalszego działania naszego zboru.
Historia po II wojnie światowej
Po wojnie zbór znalazł miejsce w sali wydzielonej z warsztatu brata Stefana Ciechanowskiego przy ulicy Św. Filipa 13.
Przez wiele lat miejsce to było spokojną przystanią gdzie regularnie odbywały się nabożeństwa.
Pod tym samym adresem było również biuro Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego oraz wydawnictwa “Na Straży”.
Zmiany ustrojowe w Polsce umożliwiły odzyskanie nieruchomości przez dawnych jej właścicieli i nastał czas kolejnej przeprowadzki. W dniu 31 października 2004 roku odbyło się ostatnie nabożeństwo w Domu Modlitwy przy ulicy Św. Filipa 13 (zdjęcie).
Kolejne miejsce nabożeństw to wynajmowana sala konferencyjna w budynku AZSOFT przy ulicy Życzkowskiego 41c. Pod tym adresem spotykaliśmy przez blisko dwa lata jednak przyszedł czas kolejnej przeprowadzki.
Kolejne miejsce to Nowohuckie Centrum Kultury które od 23 lipca 2006 roku było miejscem regularnych nabożeństw i konwencji, także generalnych.
Od opuszczenia obiektu przy ulicy Św. Filipa 13 marzeniem wielu braci było zbudowanie własnego Domu Modlitwy. Powołany został trzyosobowy komitet do spraw budowy sali. Po rozeznaniu wielu ofert nieruchomości udało się 14 kwietnia 2007 roku znaleźć działkę, która nadawała się do budowy na niej obiektu spełniającego nasze potrzeby. Od tego dnia cała społeczność zaangażowała się w to przedsięwzięcie i po sześciu latach wprowadziliśmy się do nowego Domu Modlitwy.
Od 6 października 2013 roku obiekt przy ul. Nad Serafą 27 w Krakowie stał się siedzibą zboru krakowskiego, oraz biura Zrzeszenia Wolnych Badaczy Pisma Świętego i wydawnictwa “Na Straży”.
W nowym Domu Modlitwy regularnie odbywają się nabożeństwa zboru, konwencje, zjazdy i inne społeczne formy naszej działalności.